vrijdag 17 mei 2013

Seventies


Naast klassieke auto's, met name Citroen A types, heb ik sowieso, een voorliefde voor jaren 70 meuk en muziek. Als het aan mij zou liggen zou het huis in een geweldige jaren 70 stijl worden ingericht, inclusief leefkuil, echter mijn partner denkt hier anders over. En niet alleen mijn partner, ook de kinderen lopen niet bepaald over van enthousiasme, dat is jammer, daarmee ontzeggen ze zichzelf gewoon veel moois wat de jaren 70 te bieden had, of in mijn geval heeft.

Om toch enigszins aan mijn jaren 70, met voorzichtige uitstapjes naar de late jaren 60 en begin jaren 80, te voldoen, loop ik nogal eens een kringloopwinkel binnen of kom ik op een rommelmarkt, zo is er geregeld wel wat leuks te zien en vaak ook wel te koop, soms komt er zomaar iets op en dan moet het gekocht worden. Vorig jaar bedacht ik me opeens dat ik wel weer eens een Pukkel wilden hebben, nou zijn die vrij makkelijk te krijgen via de legerdumps en zijn ook nog wel redelijk betaalbaar.
Zo gezegt zo gedaan, en inderdaad een Pukkel gekocht. Ik neem haar dan wel niet dagelijks mee, maar als ik een uitstapje maak met de Dyane, dan gaat in veel gevallen de Pukkel mee.



Een tijdje terug bedacht ik mij, dat het wel weer erg leuk zou zijn om elpee's te gaan draaien, op zich niet zo'n probleem, ik heb nog wel wat elpee's, en heb je iets niet over het algemeen is er nog veel Vinyl verkrijgbaar, zowel second hand, en goede betaalbaar, als nieuw en onbetaalbaar.
Het probleem was meer de draaitafel en om precieser te zijn de versterker. Die laatste een Technics SU Z11 was een paar jaar geleden overleden en nooit meer vervangen. In de woonkamer hebben we wel een prachtig Dolby Surround systeem staan, waarop we geweldig mooi en clean CD's kunnen draaien, alleen dat systeem kan niet zo goed overweg met de Platenspeler. Daar komt nog bij dat 2 versterkers en niet passen in de Woonkamer, nu hebben we nog een klein hok in huis waar de gezinscomputer staat, en wat vooral sávonds niet in gebruik is.
Echter die ruimte is te klein om daar een fraaie 70tig jaren versterker te plaatsen, inclusief boxen, draaitafel en dan eigenlijk ook nog cassettedeck.
De oplossing lag gelegen in een 2 in 1 of  3 in 1 systeem, nou dat heb ik geweten, die liggen dus niet voor het oprapen, losse versterkers geen probleem, losse draaitafels iets lastiger maar wel te vinden, en in alle gevallen ook voor redelijke prijzen.
Gelukkig werd de zoektocht naar een 2 of  een 3 in 1 systeem uiteindelijk beloont, een vrij plaatselijke kringloopwinkel had een 2 in 1 staan voor een allerzins redelijke prijs, te weten 10 euro, in de jaren 70, nieuw zeker zo rond de 80 gulden. En dat draaitafeltje had nog 3 dagen omruilgarantie ook.




Inmiddels is ze geinstalleerd en hebben de eerste elpees er alweer opgelegen, en dan blijkt weer wat voor een mooie muziek er in de jaren 70 is gemaakt, unieke albums als Live at Leeds van The Who roepen op zo'n draaitafel nostalgische gevoelens op, maar ook The Band met Before the Flood of Pink Floyd's Wish you were here komen volledig tot hun recht, het geluid wat een draaitafel produceert is vele malen fijner dan het geluid van een cleane MP3 of CD.

Soms twijfel je als je iets ziet wat je eigenlijk wel wilt kopen, zo stond er onlangs op de rommelmarkt een man met een prachtig jaren zestig pitriet stoeltje, zijn vraagprijs was 35 euro, na twijfelen toch niet gedaan. De prijs lag me te zwaar op de maag, achteraf heb je dan wel spijt, had ik het toch maar gedaan blijft nu al een aantal weken door mijn hoofd spoken, ach waar had ze moeten staan houd ik mezelf dan voor. Wellicht kom ik er eerdaags wel weer 1 tegen, en dan koop ik haar gewoon, een plekje vind ik wel, zo groot zijn ze niet, en als voorproefje heb ik altijd nog de foto's van het museum van de 20e eeuw. Kom ik ze weer tegen dan wil ik ook zo graag zo'n pitriet glazen tafeltje


 
 
 

                                                                                                                                                                                                                                                 
 

dinsdag 23 april 2013

Persoonlijk tintje

Dat de Dyane voor mij een echte hobbyauto is, mag duidelijk zijn, het is dan ook vooral mijn hobby, mijn partner vindt het niks, en de kleur vindt ze al helemaal verschrikkelijk.
Nou is beige colorado ook niet mijn kleur, komt bij dat de auto hier en daar nogal wat mindere plekken heeft, zeg maar (beginnende) roest.
Zo had ik al eerder gezien dat de velgen, niet al te mooi meer waren, en ook op 1 van de deuren zat een blaas. Tijd om weer eens wat aan roestpreventie en verwijdering te doen, meteen het moment om  de auto wat meer persoonlijk te maken.
Een passende kleur leek mij rood, dus rode spuitbussen aangeschaft en de Dyane maar weer de werkplaats ingereden.
Inmiddels was (is) de Dyane weer gezinsauto af, na een korte maar heftige speuraktie een Saxootje (ja ook Citroen) aangeschaft, een leuk autootje met weinig km, onderhoudsbeurt en een jaar APK.

Het voordeel was meteen dat ik een heel weekend de tijd had om me eens flink uit te leven op de Dyane, de Vrijdagavond gebruikt voor schuurwerk, ontvet werk en waar nodig plamuurwerk en primer spuiten, Zaterdagochtend eerste laag rood spuiten, daarnaast fusees en assen smeren, en wat ander rommelwerk aan Dyaantje. Eind vd middag bijschuren en sávonds 2e ronde spuiten. En jawel Zondagsochtend het geheel weer op de wielen zetten, langslopen en s'middags een uitgebreide rit.

Het nadeel van intensief met je auto bezig zijn is, dat je steeds meer plekken tegenkomt, die aandacht vragen, en dat je ook weet dat er op niet al te lange termijn las klussen aan zitten te komen, vooral dat laatste is niet mijn ding, sterker nog een lascursus staat nog op mijn to do lijst, maar ja daar staat wel meer op. Lassen zal ik dus moeten uitbesteden, gelukkig kan ik dat nog wel even uitstellen, zo te zien zijn het geen dragende delen als zal het voor de APK niet van belang zijn.

Al die plekken vragen aandacht, dus binnenkort zal ik me nog eens een weekend opsluiten in de werkplaats, tot die tijd kan ik nadenken welke kleur er past naast Beige Colorado en Rood, zelf lijkt Geel me wel flitsend, maar ik zie de reakties al van het thuisfront.


zaterdag 23 maart 2013

Winter voorbij

De meeste A type rijders, zijn zuinig op hun autootje, dat betekend dat ze in de Winter veelal in de stalling staan, of dat er onderhoud aan hun geliefd bezit wordt gepleegd.
Dat in de stalling zetten is niet helemaal mijn ding, ik wil vooral rijden, helaas een flinke pekelwinter dus weinig gereden. Van de Winter dan maar met name bezig geweest met roestpreventie, en zo op het oog viel het wel mee, de zichtbare plekken zijn behandeld, en in de menie gezet. De dorpel is aangepakt, en in de menie gezet, dat laatste laat ik zo, het staat redelijk en het beschermt goed.

De cursus praktijkdag, was leuk en zinvol, en leerde me dat een Dyane uit elkaar schroeven iets meer werk is dan een Eend, dat kleppen stellen is dus niet gelukt, Dyaantje moet dus voor het rijdersseizoen begint dus nog een kleine beurt hebben, althans kleppen stellen, luchtfilter, brandstoffilter en olie verversen. In al mijn wijsheid laat ik dit maar uitvoeren door een eendengarage, het kost de wereld niet en ik weet dan zeker dat het goed gebeurt, nippels doorsmeren en de onderkant behandelen doe ik zelf wel.

Wel een aantal reservedeuren klaargemaakt, waarom, nou omdat het leuk is, bij 1 van mijn deuren zit een slechte plek, kan de originele deur eruit, de reservedeur erin en dan toch gewoon doorrijden. Dat de A types bijzonder blijven, mag duidelijk zijn, een hele tijd heeft mijn links voor knipperlicht het niet gedaan. Lampje vervangen, rommelen aan de bedrading, zekeringen, noem maar op niets hielp. Ze deed het niet en ging het niet doen, net wanneer je op het punt aankomt, dat je denkt dat moeten ze dan maar bij een eendengarage uitvogelen, doet dat lichtje wat het moet doen, namelijk knipperen.

Tja en dan dat persoonlijk tintje aan de auto geven, dat de basiskleur beige is maakt het niet makkelijker, er is niet veel dat er bij past, sterker nog ik zou het niet weten, wat er wel bij past, en ja de kleur OR SOMBRE het blijft maar door mijn hoofd spoken.
Gelukkig begint het rijdersseizoen, hoewel je dat aan de buiten temperatuur nog niet echt kunt merken, wat is het nog bar koud.

Inmiddels verlaten steeds meer Eenden en andere Atypes de Winterstalling en zie ik alweer geregeld de meest mooie, bijzondere, geweldig gerestaureerde exemplaren langskomen. Nog even geduld en dan kunnen ook de dakjes weer open, en kan weer het grote genieten beginnen. Inmiddels heeft mijn Dyaantje alweer de nodige km achter de rug, mede omdat de dagelijkse auto verkocht was en er nog geen vervangend exemplaar voor was gevonden. Voor mij geen straf, ik rij graag in de Dyane, voor de rest van het gezin is het even slikken, waarbij vooral mijn partner niet echt behoort tot de A type fans.


donderdag 8 november 2012

Spotten

Naast het hebben van een Atype, in mijn geval Dyaantje, probeer ik ook geregeld klassieke auto's te spotten, en dan natuurlijk in het wild. Wil dit een beetje produktief zijn, dan moet je of altijd een camera bij je hebben of over een smartphone beschikken met een puike camera erin.
Nu is die laatste een tijd geleden overleden, en gebruik ik een goedkope telefoon zonder extra's, die doet wat hij moet doen, namelijk bellen.
De smartphone heeft nog een tijdje als camera dienst gedaan, maar is sinds kort hopeloos zoek geraakt, dus nu als ik op pad ga, moet ik niet vergeten de fotocamera bij me te stoppen, helaas dat wordt weleens vergeten. Dat is jammer want zo kwam ik laatst een tot legervoertuig omgebouwde eend tegen, helaas geen camera en dus niet vastgelegd.

Nu is er vlakbij waar ik woon een garagebedrijf, en die hebben een heel bijzonder auto in onderhoud, te weten een prachtige GS Birotor, toen ik deze spotte, was het een geluk dat mijn huis 100 meter verderop was, dus ze was rap vast te leggen.
 
 
 
Een zeldzame auto was dus al snel vastgelegd. Het leuke van het spotten van klassiekers is dat soms auto's tegenkomt waarvan de eigenaar iets bijzonders weet te maken. Vooral in de categorie        bijzondere verbouwingen kwam ik een heel fraai projekt tegen. De eigenaar heeft duidelijk geen keus kunnen maken of zijn liefde nu de DS of de Eend is.                                                                              
 
 


Nog leuker is om je eigen auto vast te leggen met een ander leuk klassiek exemplaar, mogelijkheden te over als je naar de diverse clubmeetings gaat, maar ook makkelijk, ook hier is het weer leuker als je dat in het wild probeert/doet.
Nu heb ik een zwak voor Dyaantjes, helaas kom je die in het wild slechts sporadisch tegen, en hoe toevallig vrij geregeld staat er bij ons in de buurt een grote scholengemeenschap en 1 van de leerkrachten rijdt een prachtige Dyane, zo'n kans op een foto laat ik mij niet ontnemen. Dus bij deze,


 
 
 

zaterdag 3 november 2012

Van cursus en zo

Als je in het gelukkige bezit van een Citroen A type bent, in mijn geval een Dyane, kom je vroeg of laat van allerlei "autoleed" tegen, roest is daarvan een groot onderdeel, maar ook op het technische vlak kun je van alles tegenkomen.
Gelukkig is de Eend, maar ook de Dyane en de Ami, de eenvoud zelve, de techniek is simpel en de auto's zijn redelijk makkelijk in en uit elkaar te schroeven.
Om niet geheel onbeslagen te gaan sleutelen aan mijn Dyaantje, heb ik mij afgelopen zomer opgegeven voor de sleutelcursus van de 2cvclub, naast dat je er het nodige van opsteekt is het ook leuk om andere eendenbezitters te ontmoeten. Een ander gelukkig gegeven was dat de cursus nagenoeg in mijn eigen achtertuin werd gegeven, te weten de eendengarage van Sander in Wormerveer.
Is zo'n cursus nou zinvol, voor de echte leek op het gebied van sleutelen en techniek, en die een ringsleutel nog niet kan onderscheiden van een steeksleutel zeker, en voor degene die al enige technische kennis hebben ook. Alleen al het volgen van de cursus doet je vertrouwen geven dat je makkelijk zelf aan je auto kunt sleutelen.
Dat laatste zal ook wel moeten, want om 2 auto's regulier bij een garage te laten onderhouden kan bruin niet trekken, en wil bruin ook niet trekken.
Inmiddels is het "theoretische" gedeelte van de cursus afgesloten en gaan we nog 1 Zaterdag onder leiding van de deskundigen nog echt sleutelen, lees kleppen stellen en contactpuntjes vervangen/stellen. Dat is mooi want dan hebben ik dat al gehad, de volgende stap is dat ik dan zelf de olie ga verversen, filter ga vervangen, luchtfilter vervangen en de fusees en andere smeerpunten ga smeren.
En dan van de Winter een aantal roestgevoelige plekken aanpakken, de onderkant behandelen, en een plan bedenken om Dyaantje een nog meer persoonlijke look te geven. Graag had ik de auto gespoten in de kleur OR SOMBRE maar om haar nu al helemaal uit elkaar te schroeven gaat me toch echt te ver, en de vraag of ik haar dan ooit weer in elkaar krijg is ook nog niet beantwoord.
Wel heb ik inmiddels het plan opgevat om een tweede eend/dyane te zoeken, die moet gaan dienen als leerprojekt voor mij, oftewel uit elkaar en weer in elkaar, en bij voorkeur daarna weer rijdend.
En dan wil ik ook nog proberen van de Winter zoveel mogelijk door te blijven rijden, niet dat ik gar rijden na het pekelen, maar wanneer het weer het een beetje toelaat en de pekel nog in de opslag zit, wil ik toch wel rijden.
Want en dat is toch wel het allerleukste, rijden in Dyaantje, het is de ontspanning ten top, en dan het geluid van het motortje en de snelheid die puur onthaastend is.
 
Dyane in de kleur Or Sombre
 



dinsdag 30 oktober 2012

Dyaantje

Mei 2012, eindelijk was het zover een allang gekoesterde wens ging in vervulling, de aanschaf van een Citroen Dyane, liefkozend Dyaantje genoemd.
De aanschaf van de Dyane had wel wat voeten in de aarde, de miskoop van een 2cv club een half jaar eerder, maakte dat ik erg voorzichtig was geworden in de aanschaf van een Atype, daarnaast wilde ik eigenlijk ook een Dyane en die worden niet zo vaak aangeboden.

Daar ik de eend ondanks zijn gebreken, tw een slecht Chassis, een matige koets en nog wat kleine ellende, redelijk kon verkopen, maakte dat ik een voorzichtige zoektocht begon op internet.
Het aantal aangeboden Dyaantjes was laag en als er al eens wat stond was het of boven mijn budget, of in dusdanig matige staat, dat het ook niet in aanmerking kwam.

Opeens stond er op Speurders een Dyane uit 1982 te koop aangeboden, met APK tot Januari 2014, de vraagprijs was ook netjes 1600 euro, daarnaast ook nog eens lekker dichtbij. Zeker omdat het ook zo dichtbij was, besloten om eens te gaan kijken, aangekomen op het adres blijkt de eigenaar een oudere man te zijn, die de auto van zijn zoon had gekregen die hem bij een Citroengarage tegen was gekomen.
De man bleek wel vaker wat te hebben geklust aan klassiekers, stond oa een prachtige Volvo Amazone. Ik mocht als ik wilde een ritje met de auto maken, kreeg de sleutels en hij wenste me succes.

De auto reed goed starte goed, bleek over een nieuwe startmotor te beschikken, een nieuwe accu, had een onderhoudsbeurt gehad, had een nieuw dakje, en nieuwe bandjes. Echter voorzichtig als ik was de man bedant voor het ritje en hem gezegt dat ik er even over wilde nadenken, dat was voor hem geen probleem, alleen als er iemand kwam die hem contant betaalde ging de auto direct weg.

Na een paar dagen wederom contact opgenomen en hem gevraagd of de Dyane bij de plaatselijk Citroen garage op de brug gezet mocht worden, om hem met name van onderen te laten inspecteren, dit was geen probleem.
De monteur die de auto bekeken heeft was te spreken over de staat van de Dyane, voor mij genoeg om de man een bod te doen, tot mijn verbazing ging hij akkoord, en drie dagen later was ik de trotse eigenaar van een Dyaantje uit 1982 in de kleur Beige Colorado.